Αισθητική Οδοντιατρική

1. Εμφράξεις σύνθετης ρητίνης
2. Όψεις σύνθετης ρητίνης
3. Όψεις πορσελάνης
4. Ένθετα-Επένθετα
5. Ολοκεραμικές στεφάνες
6. Λεύκανση

1.Το γνωστό σε όλους λευκό σφράγισμα. Σήμερα χρησιμοποιείται σε ευρεία κλίμακα από τον γενικό οδοντίατρο σε σχέση με το αμάλγαμα [μεταλλικό σφράγισμα] λόγω του ότι έχει εξαιρετική αισθητική απόδοση όπως τα φυσικά δόντια.

Βασικά πλεονεκτήματα επίσης της σύνθετης ρητίνης είναι ότι: αποφεύγουμε τη χρήση υδραργύρου που περιέχει το αμάλγαμα, αφαιρείται λιγότερη οδοντική ουσία κατά την παρασκευή ενός δοντιού, ισχυροποιείται η δομή του δοντιού κατά την τοποθέτησή του αποφεύγοντας ένα κάταγμα και τέλος, τις περισσότερες φορές επισκευάζεται εύκολα σε περίπτωση που κάποιο κομμάτι της έμφραξης αποκολληθεί.

Μειονεκτήματα της σύνθετης ρητίνης είναι τα εξής:
Κατά τη διάρκεια της κατασκευής της συστέλλεται με τον πολυμερισμό της. Αντιμετωπίζεται όμως επιτυχώς με την τοποθέτηση διαδοχικά μικρών ποσοτήτων υλικού τα οποία πολυμερίζονται με προοδευτικά αυξανόμενη ένταση του φωτός UV.  Σε τερηδονισμένα δόντια, όπου η κοιλότητα παρασκευής του δοντιού καταλήγει κάτω από τα ούλα, λόγω της υγρασίας που περιέχει η συγκεκριμένη περιοχή δεν μπορούμε να επιτύχουμε σωστό πολυμερισμό της σύνθετης ρητίνης με αποτέλεσμα να έχουμε μικροδιείσδυση βακτηρίων στο σημείο επαφής του υλικού με το δόντι και εμφάνιση δευτερογενούς τερηδόνας.

Παρόλα αυτά σήμερα υπάρχει μία συνεχής εξέλιξη στα υλικά των σύνθετων ρητινών και συγκόλλησης βασισμένη στη νανοτεχνολογία, κατά συνέπεια το αμάλγαμα, αν και δεν έχει καταργηθεί,  στις περισσότερες των περιπτώσεων η χρήση του περνάει σε δεύτερη μοίρα.

2. Οι όψεις σύνθετης ρητίνης έχουν πολύ υψηλή αισθητική επειδή ο σχεδιασμός τους βασίζεται στο να μιμούνται το σχήμα, τις διαστάσεις, το περίγραμμα και το χρώμα των φυσικών δοντιών, θέτοντας έτσι τις βάσεις για μία πραγματικά ολική ανακατασκευή στο χαμόγελο του ασθενή.

Βασικά μειονεκτήματα των όψεων σύνθετης ρητίνης είναι:
α) Η μειωμένη αντοχή που παρουσιάζουν στις μασητικές δυνάμεις με αποτέλεσμα να σπάνε πιο εύκολα από τα φυσικά δόντια και να χρήζουν επιδιόρθωσης μετά από περίπου μία πενταετία.
β) Λόγω της πορότητας του υλικού έχουν την τάση να απορροφούν διάφορες χρωστικές με την πάροδο των ετών και να αλλάζουν χρώμα σε ποιο σκούρα απόχρωση.

3. Οι όψεις πορσελάνης είναι εξαιρετικής αισθητικής αλλά υψηλού κόστους, για τις οποίες απαιτείται πολύ καλή γνώση τεχνικής για την παρασκευή τους από τον γενικό οδοντίατρο. Επίσης τα υλικά που θα χρησιμοποιηθούν στο ιατρείο πρέπει να είναι υψηλών προδιαγραφών καθώς και το οδοντοτεχνικό εργαστήριο που θα αναλάβει την κατασκευή τους να έχει την απαραίτητη εξειδίκευση και εμπειρία ώστε συνολικά να πετύχουμε την μέγιστη αισθητική απόδοση στο χαμόγελο του ασθενή.

4. Είναι τα λευκά “έμμεσα” σφραγίσματα πορσελάνης, τα οποία κατασκευάζονται είτε από σύνθετη ρητίνη ενισχυμένη με πορσελάνη, είτε από πορσελάνη εξ ολοκλήρου στο οδοντοτεχνικό εργαστήριο και συγκολλούνται στη δεύτερη επίσκεψη του ασθενούς στο οδοντιατρείο. Σε σχέση με τα σφραγίσματα σύνθετης ρητίνης τα Ένθετα-Επένθετα πλεονεκτούν στο ότι:
Έχουν καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα (καλύτερο σχήμα, ακριβέστερο χρώμα) καθώς η διαμόρφωση τους γίνεται εκτός στόματος στο οδοντοτεχνικό εργαστήριο.
Δεν παρουσιάζουν συστολή πολυμερισμού έχοντας καλύτερη εφαρμογή στην οδοντική κοιλότητα με λιγότερες πιθανότητες επανατερηδονισμού, και άρα μεγαλύτερη διάρκεια ζωής.
Έχουν καλύτερο σημείο επαφής με τα παρακείμενα δόντια, δημιουργώντας έτσι λιγότερη μικροβιακή πλάκα στα μεσοδόντια διαστήματα.
Έχουν αντοχή στις μασητικές δυνάμεις όσο και οι θήκες ολικής κάλυψης πορσελάνης, χωρίς όμως να χρειάζεται αφαίρεση μεγάλης ποσότητας οδοντικής ουσίας λόγω τροχίσματος όπως απαιτείται στις στεφάνες.
Ενδείκνυνται σε οπίσθια πολυτερηδονισμένα δόντια όπου το άμεσο λευκό σφράγισμα αποφεύγεται για την αποκατάσταση τους λόγω μεγάλης απώλειας της οδοντικής ουσίας επειδή μπορεί να σπάσει πολύ πιο εύκολα από τις έντονες μασητικές δυνάμεις.

5. Οι ΟΛΟΚΕΡΑΜΙΚΕΣ στεφάνες είναι κατασκευές υψηλής αισθητικής οι οποίες εξασφαλίζουν άμεσα ένα ομοιόμορφο χαμόγελο. Το μεγάλο πλεονέκτημα είναι ότι το εσωτερικό μίας ολοκεραμικής στεφάνης αποτελείται από έναν λευκό πυρήνα, συνήθως ζιρκονίας, δίνοντας έτσι απόλυτη αισθητική ταύτιση ανάμεσα στον αυχένα του δοντιού και της στεφάνης ακριβώς στο σημείο επάφης με τα ούλα, κατά την στιγμή της τοποθέτησής της στο στόμα. Με αυτόν τον τρόπο εξαλείφεται το χρόνιο πρόβλημα που παρουσιάζουν οι μεταλλικές στεφάνες με την πάροδο των ετών, ιδίως στην πρόσθια αισθητική ζώνη του χαμόγελου, με την ύπαρξη της μαύρης αυχενικής γραμμής στο ουλικό σημείο επαφής. Χάρις λοιπόν στη χρωματική, σχηματική, και μορφολογική ταύτισή τους με τα φυσικά δόντια οι ολοκεραμικές στεφάνες ζιρκονίου αποτελούν πλέον υλικό επιλογής τόσο για τα πρόσθια όσο και για τα οπίσθια δόντια.

6. Η λεύκανση των δοντιών αποτελεί την πιο σύνηθη, ασφαλή και συντηρητική αισθητική παρέμβαση που υπάρχει στην οδοντιατρική πράξη σε ότι αφορά την αλλαγή χρώματος των δοντιών, χωρίς καμία ουσιαστική παρέμβαση στη δομή τους. Ο τρόπος με τον οποίο γίνεται η λεύκανση προϋποθέτει την εφαρμογή ειδικού λευκαντικού gel στην επιφάνεια των δοντιών το οποίο παράγει οξυγόνο και διασπά τις χρωστικές ουσίες
εσωτερικά χωρίς να βλάπτει την αδαμαντίνη, χαρίζοντας έτσι ένα αισθητικά λευκό χαμόγελο. Οι μέθοδοι λεύκανσης των δοντιών:

α) Λεύκανση στο σπίτι. Σε εξατομικευμένους ειδικούς νάρθηκες (μασελάκια) τοποθετούμε το gel (υπεροξείδιο του καρβαμιδίου, υπεροξείδιο του υδρογόνου), και εν συνεχεία ο ασθενής τους φορά καθημερινά, συνήθως τις βραδινές ώρες για περίπου 4 ημέρες. Τα πλεονεκτήματα της λεύκανσης στο σπίτι είναι ότι η  διαδικασία είναι πολύ απλή και κοστίζει λιγότερο από τη λεύκανση στο ιατρείο. Η διατήρηση του αποτελέσματος μπορεί να διαρκέσει αρκετά χρόνια αρκεί κάθε 12-18 μήνες να γίνεται μια επανεφαρμογή του gel στους νάρθηκες για 2-3 ημέρες.
Το μειονέκτημα είναι ότι χρειάζεται μεγαλύτερο χρονικό διάστημα εφαρμογής του λευκαντικού παράγοντα στο στόμα από ότι η πράξη λεύκανσης στο ιατρείο διότι οι λευκαντικές ουσίες  που χρησιμοποιούνται για το σπίτι είναι χαμηλότερης συγκέντρωσης λευκαντικών παραγόντων.

β) Λεύκανση στο ιατρείο. Τοποθετούμε το gel στους νάρθηκες και επιταχύνουμε την διαδικασία με ταυτόχρονη χρήση φωτεινής πηγής ενέργειας (λάμπα λεύκανσης ή Laser) για περίπου μία ώρα (4 εφαρμογές των 10-15 λεπτών).

Τα πλεονεκτήματα της λεύκανσης στο ιατρείο είναι ότι η διαδικασία είναι ανώδυνη και  έχει άμεσα, άριστα αποτελέσματα.
Τα μειονεκτήματα είναι ότι για τη σταθεροποίηση του χρώματος για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα χρειάζεται να υπάρξει συνέχεια της θεραπείας στο σπίτι για λίγες μέρες, και επίσης είναι απαραίτητη η σωστή μόνωση των ούλων στο ιατρείο, γιατί ο λευκαντικός παράγοντας είναι μεγάλης συγκέντρωσης.

γ) Συνδυασμός των δύο μεθόδων: Στον ασθενή με δύσκολο χρωματικό υπόβαθρο μπορεί επίσης να προταθεί ο συνδυασμός των δύο μεθόδων, η λεύκανση στο ιατρείο για ένα άμεσο αποτέλεσμα και λίγες μέρες στο σπίτι για ενίσχυση και σταθεροποίηση του τελικού αποτελέσματος.

Ενδοδοντία

Ενδοδοντία είναι η ειδικότητα της Οδοντιατρικής που ασχολείται με την διάγνωση και θεραπεία των βλαβών του πολφού, δηλαδή του νεύρου που υπάρχει εσωτερικά του δοντιού και παρέχει τη νεύρωση και αιμάτωση στο δόντι. Στην περίπτωση εκτεταμένης τερηδόνας και καταστροφής ικανού μέρους του δοντιού, που έχει ως αποτέλεσμα τα μικρόβια να έλθουν σε επαφή με το νεύρο, αρχίζει η φλεγμονή του η οποία καταλήγει σταδιακά στην νέκρωση, προκαλώντας συνήθως πολύ έντονο πόνο και απόστημα με οίδημα (πρήξιμο). Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, ο μόνος τρόπος θεραπευτικής αντιμετώπισης ένα τέτοιου προβληματικού δοντιού στο στόμα είναι η λεγόμενη ενδοδοντική θεραπεία (απονεύρωση).

Η ενδοδοντική θεραπεία πραγματοποιείται με τοπική αναισθησία στην περιοχή του πάσχοντος δοντιού μετά και την τοποθέτηση ελαστικού απομονωτήρα σε αυτό για την αποφυγή συμβάντων, όπως η μόλυνση από τα υγρά του στόματος και η κατάποση εργαλείων που  χρησιμοποιούνται κατά της διάρκεια της θεραπείας. Στο εσωτερικό του δοντιού ( ριζικοί σωλήνες) γίνεται μηχανική επεξεργασία με ταυτόχρονη χρήση απολυμαντικών μέσων ώστε να απομακρυνθούν τα υπάρχοντα μικρόβια. Αφού ολοκληρωθεί η χημικομηχανική επεξεργασία των ριζικών σωλήνων αυτοί εμφράσσονται με ένα υλικό το οποίο παρεμποδίζει την επιμόλυνσή τους. Τοποθετείται στην κοιλότητα του δοντιού προσωρινό σφράγισμα για μερικές ημέρες μέχρι να σκληρυνθεί το εμφρακτικό υλικό των ριζικών σωλήνων, εν συνεχεία ακολουθεί η τελική έμφραξη, κατά κανόνα, μεταλλικού σφραγίσματος (αμάλγαμα) και τέλος, στις περισσότερες περιπτώσεις, η διαμόρφωσή του για την τοποθέτηση στεφάνης προς αποφυγή κατάγματος, επακόλουθο του εύθραυστου και της απώλειας μεγάλου μέρους του δοντιού.

Οδηγίες για ενδοδοντική θεραπεία

Μετά από μια συνεδρία ενδοδοντικής θεραπείας (απονεύρωσης), ή  ακόμη και μετά το πέρας αυτής, είναι δυνατόν ο ασθενής να έχει κάποιες ενοχλήσεις στο συγκεκριμένο δόντι οι οποίες διαρκούν από λίγες ώρες έως μερικές ημέρες και συνήθως ελέγχονται με απλά παυσίπονα, όπως παρακεταμόλη (Depon,Panadol κλπ). Σπανιότερα θα χρειαστούν πιο ισχυρά αντιφλεγμονώδη όπως για παράδειγμα ιμπουπροφένη(algofren) ή νιμεσουλίδη(mesulid). Ακόμα πιο σπάνια μπορεί να παρουσιαστεί οίδημα και ίσως χρειαστεί ο ασθενής να λάβει μέχρι και αντιβίωση. Επίσης ο γιατρός μπορεί ανάλογα την περίπτωση να συστήσει χλιαρές ή κρύες στοματοπλύσεις.

Δεν αποκλείεται η ενόχληση του συγκεκριμένου δοντιού κατά τη μάσηση της τροφής ή ακόμη και κατά την απλή επαφή με τον ανταγωνιστή (το αντίστοιχο δόντι της άλλης γνάθου).

Όλα αυτά είναι φυσιολογικά και είναι παροδικά. Δεν θα πρέπει να ανησυχούν οι ασθενείς για την τελική έκβαση της θεραπείας. Σε κάθε περίπτωση  θα πρέπει να ενημερώνουν άμεσα το γιατρό για κάθε επιπλοκή και να ακολουθούν τις οδηγίες του.

Ενδοστοματικοί Νάρθηκες

Σε περιόδους έντονου στρες και ψυχολογικής πίεσης για συνεχόμενα και παρατεταμένα χρονικά διαστήματα έχει παρατηρηθεί ότι το 50% με 90% των υγιών ενηλίκων επιδίδονται σε ένα συνεχές τρίξιμο και σφίξιμο των δοντιών τους κατά τη διάρκεια του ύπνου, με αποτέλεσμα να πιέζονται συνεχώς τα κάτω στα επάνω δόντια και να τρίβονται αμοιβαία λόγω των κατακόρυφων δυνάμεων που αναπτύσσονται, καθώς και των κινήσεων που γίνονται προς τα δεξιά και τ’ αριστερά. Ένα ποσοστό της τάξης του 15% των παιδιών βιώνει επίσης μια τέτοια παραλειτουργική έξη.

Οι δυσάρεστες συνέπειες αυτής της πάθησης τις οποίες δεν αντιλαμβάνεται άμεσα ο ασθενής, παρά μόνο όταν αρχίσουν οι έντονοι μυοσκελετικοί πόνοι και οι ευαισθησίες στον οδοντικό φραγμό κατόπιν και επιβεβαίωσης του προβλήματος από τον γενικό οδοντίατρο είναι οι εξής:

1. Σπασμένα δόντια και δόντια με ρωγμές καθώς και μειωμένη αδαμαντίνη με επίπεδες επιφάνειες δοντιών που δεν κόβουν καλά τις τροφές και παρουσιάζουν ευαισθησία σε θερμικά ερεθίσματα όπως στο κρύο και στο ζεστό.
2. Δάγκωμα στο εσωτερικό μέρος της παρειάς.
3. Πονοκέφαλοι που γίνονται αισθητοί σαν πίεση σε όλη την περιοχή του κροταφίτη μυός, στο κέντρο της κεφαλής, και στον αυχένα του ασθενούς.
4. Πόνο στην περιοχή γύρω από το αυτί που συχνά συγχέεται με ωτίτιδα, καθώς και διόγκωση του μασητήρα μυός, με αποτέλεσμα τα μάγουλα να φαίνονται πρησμένα ή ασύμμετρα.
5. Κούραση και πόνο στο σαγόνι που αντανακλά και σε άλλες περιοχές της κεφαλής και δυσκολία στη διάνοιξη του στόματος.
6. Εξάρθρωση ή μετατόπιση της κάτω γνάθου που απαιτεί τη βοήθεια του οδοντιάτρου για να ξαναμπεί στη θέση της, ώστε να αποφευχθεί ο κίνδυνος να σπάσει ο ίδιος τον κόνδυλό της προσπαθώντας να την επαναφέρει στη θέση της.
7. Clicking, ή αλλιώς ο ήχος που ακούγεται κατά την μάσηση και την ομιλία από τις κινήσεις της κάτω γνάθου. Για να προλάβει κάποιος την πάθηση στο αρχικό της στάδιο πριν αυτή οδηγήσει σε χρόνιο πόνο και εκφυλισμό της άρθρωσης με σοβαρή επίπτωση στην ποιότητα ζωής του ασθενή, ο γενικός οδοντίατρος πρέπει να προτείνει τη χρήση του ενδοστοματικού νάρθηκα, μίας κινητής κατασκευής από διάφανο σκληρό ακρυλικό η οποία εφαρμόζει στις μασητικές και κοπτικές επιφάνειες των δοντιών, συνήθως της άνω γνάθου, αποκαθιστώντας έτσι σταθερές και ομοιόμορφες επαφές με τα δόντια του αντίθετου οδοντικού φραγμού. Σε ασθενείς που εμφανίζουν δυσλειτουργία του στοματογναθικού συστήματος και έχουν οξέα ή χρόνια συμπτώματα που σχετίζονται με τα δόντια, τους μασητήριους μυς (μυαλγίες) και τις κροταφογναθικές διαρθρώσεις (πόνος, ήχοι) η σταθεροποίηση του οδοντικού φραγμού με τους ενδοστοματικούς νάρθηκες λειτουργεί θεραπευτικά και ως μέσο προστασίας των φυσικών δοντιών από περαιτέρω απώλεια οδοντικής ουσίας αλλά και από κατάγματα των προσθετικών αποκαταστάσεων σε ασθενείς με βρυγμό.

Οδοντικά εμφυτεύματα

Τα οδοντικά εμφυτεύματα αποτελούν σήμερα την πιο σύγχρονη θεραπεία για την αποκατάσταση των ελλειπόντων φυσικών δοντιών. Το μεγάλο πλεονέκτημα των εμφυτευμάτων είναι ότι αποφεύγεται η παρασκευή των διπλανών δοντιών αφού αυτά δεν χρειάζεται να τροχιστούν. Τα ποσοστά επιτυχίας κατά την τοποθέτησή τους πλησιάζουν το 95% στην άνω γνάθο και 98% στην κάτω για 15 χρόνια βάσει τεκμηριωμένων διεθνών επιστημονικών ερευνών τα τελευταία 50 χρόνια.

Το οδοντιατρικό εμφύτευμα είναι μία κυλινδρική κατασκευή από τιτάνιο που τοποθετείται από τον χειρουργό μέσα στο κόκκαλο της άνω ή της κάτω γνάθου[τις περισσότερες φορές, με τοπική αναισθησία εξασφαλίζοντας έτσι την ασφαλή και γρήγορη τοποθέτησή του και την ελαχιστοποίηση των μετεγχειρητικών επιπλοκών], και αντικαθιστά τη ρίζα του χαμένου δοντιού. Η ειδικά επεξεργασμένη επιφάνεια τιτανίου του εμφυτεύματος «αγκαλιάζει» το οστό δημιουργώντας μέσα στους επόμενους 4 έως 6 μήνες ένα δεσμό μαζί του (οστεοενσωμάτωση) που είναι και ο βασικός μηχανισμός που εξασφαλίζει τη μακροβιότητα της τελικής εργασίας.

Μετά την αποκάλυψη του εμφυτεύματος ακολουθείται διαδικασία σχεδόν παρόμοια με αυτήν της κλασικής προσθετικής για την αποκατάσταση της μύλης του δοντιού. Πάνω στο εμφύτευμα τοποθετείται το κολόβωμα, που είναι μία μεταλλική κατασκευή από τιτάνιο που προσομοιάζει ένα τροχισμένο δόντι και πάνω στο κολόβωμα μετά το πέρας του τελικού αποτυπώματος τοποθετείται η τελική προσθετική αποκατάσταση (θήκη-γέφυρα-τεχνητή οδοντοστοιχία) η οποία έχει κατασκευαστεί στο οδοντοτεχνικό εργαστήριο.

Περιοδοντολογία

Ειδικότητα της Οδοντιατρικής που ασχολείται με τη διάγνωση και θεραπεία των νόσων του Περιοδοντίου, δηλαδή των ιστών που συγκρατούν τα δόντια στις γνάθους (ούλα, οστεΐνη, φατνιακό οστό και Περιοδοντικός σύνδεσμος).

Στις νόσους του περιοδοντίου περιλαμβάνονται η ουλίτιδα και η περιοδοντίτιδα.

Ουλίτιδα:

Φλεγμονώδης νόσος στην επιφάνεια των ούλων, που χαρακτηρίζεται κυρίως από οιδηματώδη ερυθρά ούλα τα οποία αιμορραγούν από μόνα τους, αλλά και κατά τη διάρκεια του βουρτσίσματος. Κύρια αιτία η ελλιπής στοματική υγιεινή που έχει ως αποτέλεσμα την παραμονή της οδοντικής μικροβιακής πλάκας στα ούλα και τη μετατροπή της σε τρυγία (πέτρα) μέσα σε διάστημα 2-3 εβδομάδων.

Η ουλίτιδα είναι μια νόσος πλήρως αναστρέψιμη, εφ’ όσον ακολουθηθεί σωστή θεραπεία από τον οδοντίατρο.

Η θεραπεία περιλαμβάνει πρωτίστως εκπαίδευση του ασθενή στη σωστή στοματική υγιεινή και κατόπιν απομάκρυνση της τρυγίας σε 1 συνεδρία, με άμεσα αποτελέσματα για την καθαριότητα και υγιεινή του στόματος. Η θεραπεία ολοκληρώνεται με στίλβωση και λείανση των δοντιών και επανεξέταση του περιστατικού σε μία εβδομάδα.

Ιδιαίτερα σημαντικής σημασίας μετά το τέλος της θεραπείας για τη διατήρηση της υγείας των ούλων είναι η επανεξέταση ανά 6 μήνες.

Περιοδοντίτιδα:

Η μη θεραπευτική αντιμετώπιση της ουλίτιδας οδηγεί στην επέκταση της φλεγμονής και κάτω από το επίπεδο των ούλων, εκεί όπου σταδιακά τα μικρόβια μολύνουν το οστό της γνάθου που στηρίζει το δόντι, με αποτέλεσμα το οστό σταθερά να αποδομείται, να υποχωρούν τα ούλα και να σχηματίζεται ένας κενός χώρος που ονομάζεται θύλακος αποθηκεύοντας τοπικά περισσότερα μικρόβια.Όταν δεν υπάρχει θεραπευτική αντιμετώπιση αυτής της διαδικασίας οδηγούμαστε σε σταδιακή κινητικότητα των δοντιών με καταληκτικό στάδιο – λόγω της έντονης κινητικότητας – την απώλεια αυτών.

Πέραν της κακής στοματικής υγιεινής άλλοι επιβαρυντικοί παράγοντες  που μπορούν να συμβάλλουν στην έξαρση της περιοδοντικής νόσου είναι το κάπνισμα, ο σακχαρώδης διαβήτης, ορμονικές αλλαγές (π.χ. εγκυμοσύνη), η κληρονομικότητα, κ.λ.π.

Ανάλογα με το στάδιο της νόσου η θεραπεία χωρίζεται σε συντηρητική και χειρουργική.

Η συντηρητική θεραπεία περιλαμβάνει την απομάκρυνση της μικροβιακής πλάκας και πέτρας κάτω από το επίπεδο των ούλων με αποξέσεις υπό τοπική αναισθησία και τη λείανση και στίλβωση των ριζικών επιφανειών.

Και εδώ σημαντικό ρόλο στην επιτυχία της θεραπείας παίζει η εκπαίδευση στη σωστή στοματική υγιεινή με τακτικό επανέλεγχο ανά περίπτωση στο διάστημα που θα κρίνει αναγκαίο ο Οδοντίατρος.

Εάν η συντηρητική θεραπεία δεν επαρκεί για να αντιμετωπιστεί ακέραια η νόσος, τότε εφαρμόζεται η χειρουργική θεραπεία με σκοπό την εξάλειψη των θυλάκων που έχουν παραμείνει γύρω από το δόντι, τη διόρθωση των βλαβών που έχουν προκληθεί από αυτήν και τη διαμόρφωση ευνοϊκών ανατομικών συνθηκών για την εφαρμογή αποτελεσματικής στοματικής υγιεινής. Τέλος, πραγματοποιούνται αναπλαστικές τεχνικές ώστε να δημιουργηθούν νέοι ιστοί και να διορθωθούν αισθητικά προβλήματα που υπονομεύουν το χαμόγελο του ασθενή.

Δείτε επίσης

• Υγεία των ούλων

Προληπτική Οδοντιατρική

Στόχος της προληπτικής οδοντιατρικής στους ενήλικες είναι η διατήρηση της στοματικής υγείας προκειμένου να μην εμφανιστούν παθήσεις των δοντιών ή νόσοι του περιοδοντίου, αλλά και η έγκαιρη διάγνωση νόσων βλεννογόνου και κυρίως καρκίνου του στόματος. 

Στα πλαίσια της προληπτικής οδοντιατρικής βασικό μέλημα του οδοντιάτρου είναι η έγκαιρη διάγνωση των νόσων του στόματος, ο σωστός σχεδιασμός αντιμετώπισής τους, και η κατάλληλη στρατηγική εφαρμογής του σχεδιασμού (σχέδιο θεραπείας).

Στόχος της προληπτικής οδοντιατρικής στα παιδιά είναι η αποφυγή εμφάνισης ουλίτιδας και τερηδόνας πρώτα στα νεογιλά και στη συνέχεια στα μόνιμα δόντια. Αν κάποια από τις δύο ασθένειες έχει ήδη αρχίσει, στόχος του προληπτικού προγράμματος είναι ο έλεγχος και η εξάλειψή της.
Τα μέσα που έχει στη διάθεσή του ο γενικός οδοντίατρος είναι οι τακτικές φθοριώσεις, τα προληπτικά σφραγίσματα, ο έλεγχος των διατροφικών συνηθειών και τέλος η εκμάθηση σωστής στοματικής υγιεινής, ο τρόπος δηλαδή με τον οποίο το παιδί θα πρέπει να μάθει να φροντίζει σε καθημερινή βάση τα δόντια του.

Φθορίωση
Συνίσταται συνήθως να γίνεται κάθε έξι μήνες στο ιατρείο. Η τοπική εφαρμογή φθορίου πετυχαίνει την επανασβεστίωση των δοντιών, δηλαδή συμβάλλει στην αποκατάσταση κάποιας μικρής αρχόμενης τερηδόνας χωρίς τη χρήση τροχού, καθώς επίσης ισχυροποιεί το υλικό της εξωτερικής επιφάνειας του δοντιού απέναντι στην τερηδόνα.

Προληπτικά σφραγίσματα (sealants)
Από την ηλικία των έξι ετών που εμφανίζονται στο στόμα των παιδιών οι πρώτοι μόνιμοι τραπεζίτες συνίσταται η προστασία αυτών των δοντιών να γίνεται με ένα λεπτό στρώμα σύνθετης ρητίνης (το υλικό των “λευκών” σφραγισμάτων) χωρίς τη χρήση τροχού. Το στρώμα αυτό έρχεται και καλύπτει τις οπές και σχισμές των δοντιών, δηλαδή όλες εκείνες τις επιφάνειες όπου παγιδεύονται οι τροφές και από τις οποίες ξεκινάει η τερηδόνα. Είναι μια άμεση και ανώδυνη διαδικασία για το παιδί που παρέχει σημαντική προστασία στα μόνιμα δόντια για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Προσθετική

Η Προσθετική οδοντιατρική ασχολείται με την αποκατάσταση ενός η περισσοτέρων ελλείποντων δοντιών έχοντας ως σκοπό την πλήρη ανάκτηση της μασητικής ικανότητας του ασθενούς επιτυγχάνοντας ταυτόχρονα τη μέγιστη δυνατή αισθητική στο χαμόγελο και συνολικά στο κάτω μέρος του προσώπου.

Η προσθετική οδοντιατρική χωρίζεται σε Κινητή και Ακίνητη.

ΚΙΝΗΤΗ

Ολικές Οδοντοστοιχίες

Αφορούν στην αποκατάσταση της εμφάνισης, της ομιλίας και της σύγκλεισης των δοντιών των ασθενών, οι οποίοι έχουν χάσει όλα τους τα δόντια, είτε στην μία  ή και στις δύο γνάθους. Μελετώντας το πρόσωπο του ασθενή και λαμβάνοντας τις απαραίτητες μετρήσεις, (κάθετη διάσταση, οδοντικό τόξο, μέγεθος, σχήμα και χρώμα δοντιών) μπορούμε να αποτυπώσουμε έναν ολοκληρωμένο σε λειτουργία και εμφάνιση οδοντικό φραγμό. Λόγω της φυσιολογικής απορρόφησης των ιστών του στόματος με την πάροδο του χρόνου οι  Επένθετες ολικές Οδοντοστοιχίες επί Εμφυτευμάτων  έρχονται να λύσουν το πρόβλημα της μειωμένης συγκράτησης που παρουσιάζουν γενικότερα οι ολικές οδοντοστοιχίες (ιδίως αυτές τις κάτω γνάθου).

Μερικές Οδοντοστοιχίες

Αφορούν τις κατασκευές που στηρίζονται σε ορισμένο αριθμό δοντιών και ταυτόχρονα κάθονται και στον βλεννογόνο του στόματος. Αποτελούνται από δύο μέρη τα οποία είναι ενωμένα μεταξύ τους, τον μεταλλικό σκελετό και το ακρυλικό τμήμα στο οποίο τοποθετούνται τα δόντια που λείπουν. Η συγκράτηση τους στο στόμα γίνεται από ειδικά μεταλλικά άγκιστρα τα οποία εφάπτονται στα εναπομείναντα δόντια. Επίσης αντί για άγκιστρα μπορούν να χρησιμοποιηθούν και σύνδεσμοι ακριβείας οι οποίοι κουμπώνουν πάνω σε στεφάνες που έχουν τοποθετηθεί στα υπολειπόμενα δόντια προσφέροντας μέγιστη σταθερότητα στην κατασκευή και υψηλή αισθητική στο χαμόγελο του ασθενή.

ΑΚΙΝΗΤΗ

Περιλαμβάνει τις στεφάνεs και τις γέφυρες σε φυσικά δόντια αλλά και επί εμφυτευμάτων.

Στεφάνες

Η οδοντική στεφάνη μιμείται το σχήμα ενός δοντιού. Εφαρμόζεται τροχίζοντας  το δόντι στις περιπτώσεις που έχει καταστραφεί η μύλη του λόγω εκτεταμένης τερηδόνας ή είναι ενδοδοντικά θεραπευμένο (απονευρωμένο) και χρειάζεται να ενισχυθεί στις δυνάμεις της μάσησης για προστασία από μελλοντικό κάταγμα, ή για να βελτιωθεί αισθητικά η όψη και το χρώμα του.

Γέφυρες

Η γέφυρα είναι μια προσθετική εργασία, η οποία αντικαθιστά ένα ή περισσότερα ελλείποντα δόντια στο στόμα. Στηρίζεται στα εναπομείναντα παρακείμενα δόντια τα οποία ενώνονται μεταξύ τους με τα γεφυρώματα. Με άλλα λόγια για να αντικαταστήσουμε τον κενό χώρο από την έλλειψη ενός δοντιού, τοποθετούμε μια γέφυρα τριών τεμαχίων που αποτελείται από δύο στεφάνες και ένα γεφύρωμα.

Όταν ο ασθενής δεν θέλει να τροχιστούν παρακείμενα δόντια για την κατασκευή μίας κλασσικής γέφυρας τα οποία δεν περιλαμβάνουν εμφράξεις (σφραγίσματα) ή ενδοδοντικές θεραπείες, τότε χρησιμοποιούμε τα οδοντικά εμφυτεύματα (μεταλλικές κατασκευές από τιτάνιο) τα οποία μετά από μία απλή χειρουργική επέμβαση ενσωματώνονται σε σύντομο χρονικό διάστημα με το οστούν της γνάθου και λειτουργούν σαν τα φυσικά μας δόντια.

ΕΝΔΟΡΡΙΖΙΚΟΙ ΑΞΟΝΕΣ: Τοποθετούνται μέσα στη ρίζα ενός δοντιού, εφ’ όσον έχει προηγηθεί ενδοδοντική θεραπεία (απονεύρωση) λόγω καταστροφής του μεγαλύτερου μέρους της μύλης αυτού, χρησιμεύοντας στην συγκράτηση του υλικού αποκατάστασης. Διακρίνονται  σε χυτούς (εξατομικευμένους) και προκατασκευασμένους. Οι εξατομικευμένοι διακρίνονται σε μεταλλικούς (χυτούς) και κεραμικούς, οι δε προκατασκευασμένοι σε μεταλλικούς, κεραμικούς, ανθρακονημάτων και υαλονημάτων.Το είδος του άξονα που θα τοποθετηθεί καθορίζεται από το είδος του δοντιού και από το είδος αποκατάστασης αυτού.

Στοματική Χειρουργική

Η Στοματική και Γναθοπροσωπική Χειρουργική αποτελεί ειδικότητα της ιατρικής και της οδοντιατρικής η οποία ασχολείται με την πρόληψη, διάγνωση και αποκατάσταση οξέων και χρόνιων παθήσεων που εκδηλώνονται στη στοματική και την ευρύτερη περιοχή του προσώπου (γναθοπροσωπική περιοχή), και οι οποίες μπορεί να έχουν επέκταση στην κεφαλή και τον τράχηλο. Οι χρόνιες αυτές παθήσεις μπορεί να είναι αποτέλεσμα νόσου, δυσμορφίας, όγκου, τραύματος, εκφύλισης και γήρατος.

Ειδικότερα η Στοματική Χειρουργική περιλαμβάνει τη χειρουργική παθολογία και εγχειρητική της στοματικής κοιλότητας, δηλαδή τη μελέτη των εγχειρητικών τεχνικών και της παθολογίας των νοσημάτων που η αντιμετώπισή τους πραγματοποιείται με χειρουργική επέμβαση εντός των ανατομικών ορίων της στοματικής κοιλότητας. Η αρχαιότερη και πιο ευρέως διαδεδομένη επέμβαση χειρουργικής στόματος αποτελεί η εξαγωγή δοντιού. Άλλα παραδείγματα αποτελούν η αντιμετώπιση εγκλείστων δοντιών, κύστεων, αποστημάτων κ.α.